یک نظر یک پاسخ
یک نظر یک پاسخ
در تاریخ چهارشنبه 25 دیماه وقتی خبری را در روزنامه ی جام جم خواندم ، مطلبی نوشتم با عنوان:مدیر مدرسه..........چه کرد؟ و خبر را عیناً از جام جم نقل کردم چون برایم جای بسی تأسف بود (و هست)که افرادی مانند این مدیر مدرسه، در آموزش و پرورش راه یافته و برای اهدافی که صرفاً جنبه ی مادی دارد کار معلمی را انتخاب کرده اند.هدف من از نقل خبر، حقیر جلوه دادن کار معلمان نبود بلکه برعکس می خواستم بگویم که معلمی آن قدر قداست دارد که افرادی مثل مدیر مدرسه ی مذکور هرگز نباید به این حریم مقدس وارد شوند و آن را لوث نمایند.هدف من فراموش کردن فداکاری های معلمان نبود،چرا که خودم نیز سالها در کسوت مقدس آموزگاری خدمت کرده ام و می دانم که معلمی شغل نیست، عشق و ایثار و از خودگذشتگی است. معلم با عشق به خدمت به فرزندان این مرز و بوم به مدرسه قدم می گذارد و سالها در کلاسهایی با امکانات مختصر، پای تخته گچ می خورد و خون دل می خورد تا دانش آموزی را تربیت کند و روزی به بار نشستن نهال زحماتش را در وجود دانش آموزانش ببیند. با این حساب همه ی معلمان متعهد و پای بند به اصول اخلاقی که وجدان های بیدار دارند، ایثارگروفداکارند و کسی هم منکر نیست. بیشتر معلمان در بدو خدمت، روستاهای دورافتاده و مدرسه های سرد و تاریک و نمور را با میز و صندلی های شکسته و بچه های معصوم و ستم کشیده ی روستایی تجربه کرده اند.ساعت ها ایستادن کنار جاده در انتظار یک وسیله ی نقلیه را برای برگشتن به شهر تجربه کرده اند.هرروز اطفال گرسنه و فقیر محروم را سر کلاس دیده اند و برای کمک به آنها به هر دری زده اند و می دانند وقتی کودک گرسنه و لرزانی مقابل چشمان نگران آموزگارش سر در گریبان فرو برده و نمی تواند درس بخواند، آن آموزگار چه حالی خواهد داشت.
اما چند روز پیش(12 بهمن) شخصی این کامنت را برای همان پست گذاشته بود:
«چرا معلمی که در آتش سوخت تا جان دانش آموزان را نجات دهد فراموش شده است . مادرانی که تربیت فرزند خود را به ماهواره داده اند این جور افراد هم از سرشان زیاد است . عیب کسان منگر و احسان خویش - دیده فرو بر به گریبان خویش»
این یادداشت چه معنی می دهد؟چند مادر تربیت بچه هایشان را به عهده ی ماهواره گذاشته اند؟آیا کاری که آن مدیر مدرسه کرده آن قدر بی اهمیت است که نباید به آن اشاره شود؟تا کی باید خاموش بمانیم و در مقابل چنین حوادثی دم برنیاوریم تا هرکس از جایش بلند شد خودش را مجری تعلیم و تربیت فرزندانمان بداند و به صرف داشتن امکانات مادی مدرسه تأسیس کند و از مردم پول بگیرد و تنها پول و شهریه برایش مهم باشد نه نفس کار تعلیم و تربیت؟ آیا نظارت بر کار این مدارس لازم نیست؟ آیا باید در مقابل آدمکشی یک فرد جانی و بی مسؤلیت بی تفاوت باشیم؟
به هرحال بنده بازهم این مطلب را یادآوری کردم تا شما هم به این شخص که خیال می کند با نقل این خبر ایثارگریها و فداکاریهای معلمان فراموش شده پاسخی بدهید و ایشان را روشن سازید.متشکرم
